ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΝΤΗΣ - MIGOZARAD

Κάποιος έγραψε τη λέξη «Migozarad» στον τοίχο ενός καφενείου, πέρα στη μακρινή Καμπούλ του Αφγανιστάν, που σημαίνει «θα περάσει». Μα δεν περνά! Αντίθετα, οι μέρες μας βυθίστηκαν μέσα στους ατμούς και στο βαθύ μπλε της θάλασσας. Η μέσα μας προσφυγιά συναντιέται με τους κυνηγημένους του πολέμου και η ιστορία ενός μικρού, ασυνόδευτου πρόσφυγα από το Αφγανιστάν αφυπνίζει. Μπλέκεται με τις διηγήσεις ναυαγών στις αρχές του αιώνα στα ανοιχτά της Κρήτης, με τη διαχρονική περιπλάνηση ενός λαού που ξέρει καλά, μα ταυτόχρονα λησμονεί, τι θα πει πρόσφυγας. Από την πόλη των καταυλισμών ο μικρός Φαζίλ στέλνει το δικό του μήνυμα. Ένας Έλληνας δημοσιογράφος στήνει το δικό του ρεπορτάζ και στροβιλίζεται βαθιά στις μνήμες της ψυχής του. Στην «εποχή των υπερπολιτισμένων πιθήκων» που ανατέλλει, η ιστορία παίζει περίεργα παιχνίδια… 

Η περιπέτεια του μικρού Φαζίλ, διαβάστηκε από πολλούς μαθητές σχολείων των Χανίων. Περισσότεροι από 200 μαθητές αποφάσισαν να στείλουν ένα μήνυμα στον Φαζίλ, κατά τη διάρκεια των συναντήσεων που είχε ο συγγραφέας μαζί τους. Μαθητές από το 3ο Γενικό Λύκειο, το 10ο Δημοτικό Σχολείο, το 11ο και το 19ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων, καθώς από τα Πουλιά, τους Οδηγούς και τους Μεγάλους Οδηγούς του Τοπικού Τμήματος Χανίων του Σώματος Ελληνικού Οδηγισμού. Τα γράμματα των παιδιών με ευαισθησία και με ωριμότητα, συγκλονίζουν.