Κωνσταντίνα Χαριτάκη - Σημείο Μηδέν

ΕΙΠΑΝ για για το βιβλίο:

«Το μυθιστόρημα με τίτλο ΣΗΜΕΙΟ ΜΗΔΕΝ είναι ένα παράδειγμα θάρρους, δύναμης, αισιοδοξίας και ελπίδας, ένα δροσερό ανάγνωσμα στην ξηρή εποχή μας. Από κάθε του γραμμή, από κάθε του λέξη ξεπηδούν εκείνα τα συναισθήματα, ξεχασμένα από τους περισσότερους στις μέρες μας, τα μοναδικά όμως που μπορούν να μας ολοκληρώσουν και να μας ισορροπήσουν ως ανθρώπινα όντα. Η Αγάπη, η ανιδιοτελής φιλία, η αγνότητα των σχέσεων. Και ταυτόχρονα το κείμενο μας θυμίζει τις αστείρευτες δυνάμεις που κατέχουμε για να διεκδικήσουμε, να παλέψουμε για τις πραγματικές μας επιθυμίες, αρκεί να απαγκιστρωθούμε από την έννοια του δεδομένου. Όλα μπορεί να τα καταφέρει ο άνθρωπος, αν δεν αποδεχθεί το δεδομένο, αν δεν βυθιστεί μέσα στο υπάρχον, θεωρώντας το ως τετελεσμένο, αν δεν παραιτηθεί από τον αγώνα για το καλύτερο», Κυριάκος Κώτσογλου, Αντιπεριφερειάρχης Κρήτης στους τομείς Διοίκησης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης

 

«Μέσα από μία ιστορία επανεκκίνησης, η Κωνσταντίνα Χαριτάκη μας εμψυχώνει και μας δίνει με χειροπιαστό τρόπο ένα παράδειγμα ανθρωπιάς, καθώς σμιλεύει την πρωταγωνίστρια του βιβλίου της έτσι που κάθε γυναίκα μπορεί να ταυτιστεί ή να τη νοιώσει και να την καταλάβει», Αργυρώ Μπενάκη, Αντιδήμαρχος Πολιτισμού του Δήμου Αποκόρωνα.

 

«Το βιβλίο της Κωνσταντίνας Χαριτάκη αξίζει να διαβαστεί πλατιά, από όλους του φίλους του καλού μυθιστορήματος, καθώς μεταφέρει αξίες και ανθρωπιά. Στις σελίδες του παρελαύνουν τα υλικά με τα οποία ο άνθρωπος μπορεί να κάνει καλύτερη τη ζωή του», Χρήστος Τσαντής, συγγραφέας – σύμβουλος ψυχικής υγείας.

 

«Με το βιβλίο της Κωνσταντίνας ταξιδεύεις, νιώθεις ότι περπατάς στα πολυτραγουδισμένα σοκάκια των Χανιών αλλά και της Ζακύνθου, βλέπεις με τα μάτια των ηρώων του βιβλίου, τα ιστορικά κτίρια και μαθαίνεις την ιστορία τους. Ακούς να τραγουδιέται ο Ερωτόκριτος, χορεύεις μαζί τους ηρωικούς χορούς, όπως τον πεντοζάλη, αλλά και ερωτικούς, όπως τη σούστα και στο τέλος παίρνεις και ένα μάθημα ζωής«, Μαρία Καλουδάκη, φιλόλογος.

 

«Aν είναι να γίνουμε πρόβατα, ας είμαστε τουλάχιστον μαύρα.. Ο έρωτας γεννιέται μέσα από αντίξοες συνθήκες και τυχαία περιστατικά και δίνει μάχη για να επιζήσει όπως ένα νεογέννητο μωρό που παλεύει μέσα σε μία θερμοκοιτίδα, τα καταφέρνει όμως τελικά και μεγαλώνει καταλαμβάνοντας την καρδιά και την ψυχή της Αλεξίας. Και τελικά αυτός ο έρωτας, ο πραγματικός θα γίνει το καύσιμο για την καινούρια της ζωή, μέσα στην οποία οι κύκλοι της θα συνυπάρχουν με κύκλους αγαπημένων προσώπων και σαν γρανάζια θα λειτουργούν αρμονικά μέσα σε έναν μηχανισμό αγάπης, σεβασμού και ευτυχίας...", Σπύρος Κήττας, αρχιτέκτονας.